"Śmiertelne Zauroczenie" (wiem beznadzieja :)

To takie beznadziejne opowiadanie z nudy ;)
Będe dodawać rozdziały jak będe miała wenę xd

--------------------------------------------------------
1.
Kurde! Czy ja mogę być normalna? Hmmm...chyba nie. To przecież nie moja wina że urodziłam się taka...chyba. Ale dlaczego ojciec musi być taki?! Dlaczego?! Ja jestem normalna dziewczyną (jeśli akurat mam zasunięte kiełki xd)  , tylko on : "Nie będziemy mieć okien", "Nie będziemy pić krwi", ok, wszystko buło w porządku, nawet pozmakowały mi te ich śmiertelne jedzenie - jak ja je nazywam , ale dlaczego teraz doszła zasada " Nie możemy się zakochiwać"!?  To chore. Pierwszy raz poczułam coś takiego , coś innego, takiego ludzkiego...A kiedy on spojrzał mi w oczy...Ah, normalnie odlot ;) Już wiem co przeżywaja Ci bohaterzy w tych beznadziejnych filmach o miłości. Choć ich nienawidzę , zaczynam powoli zazdrościć tym 'zakazanym kochankom' - jak naprzykład ten psyho-wampir Edward Cullen. Wampiry wcale tak nie wyglądają! Co? Skąd to wiem? Hmmm...bo sama jestem wampirem.

2.
Co by tu zrobić? Jak okazać mu mozje uczucie? Hmm...nie mam pojęcia :( Wszystkie moje przyjaciółki są z zaświatów, a one to maja serca z kamienia...Muszę poszukać bratniej duszy w gronie śmiertelniczek. Idę na polowanie, mmmhmm, przypomniałam sobie ten cudowny aromat i smak krwi...aż mi ślinka cieknie... Ale myśl jak człowiek! Okej, gdzie by tu pójść? Wiem , Dyskoteka!

3.
Znalazłam. Nazywa się Emm. Jest strasznie rozkojarzona (może dlatego że trochę jej "posmakowałam"?)
Nie wiem czy zna się na chłopcach, ale jakaś jest xd
Jak coś to ja wysuszę ;)
Okej, właśnie przestała tańczyć, idę trochę z nią pogadać.
-Hej - zawołała Emm
-Hej i jak tam? - zapytałam , myśląc że robia tak te żywe nastolatki
-Zatańczyłam już z 15 - chwaliła się
-Jak ty to robisz?
-No wiesz, czar i urok osobisty - odpowiedziała z figlarnym uśmieszkiem.
Taa, dużo się dowiedziałam...